13. rozdział książki, czyli pierwszy rozdział czwartej części, ma „tylko” niecałe 15 tysięcy słów. To dlatego, że nie wymagał omówienia rozbudowanej teorii. Jego tematem jest tylko jedno pojęcie: spójność.

Spójność nie jest wcale skomplikowana, przeciwnie, wprowadzanie jej do utworu zwykle go upraszcza. Jest za to mało intuicyjna. Nie warto więc dzielić włosa na czworo i jeszcze dodatkowo komplikować sytuacji. Zamiast tego 13. rozdział przyjął postać katalogu przydatnych narzędzi wraz z instrukcjami obsługi. W wielu miejscach opiera się na wiadomościach z części drugiej i trzeciej, ale w taki sposób, by nadal było możliwe czytanie książki „nie po kolei”.

Rozdział 14. będzie dotyczył narracji, czyli tego obszaru gry, który zwykle jest najtrudniejszy do zbudowania w taki sposób, by zachować spójność. Budując mechanikę gry mamy ten komfort, że do pewnego stopnia jej spójność wymusza program komputerowy. Narracja podlega przede wszystkim regułom formalnym, czyli takim, na które się umawiamy, a niekoniecznie wyrażamy w programie.